അവിദ്യ

അപ്പോള്‍ രണ്ടു തരം അറിവുകള്‍ ഉണ്ടെന്നാണോ?

അതെ.

 
അതെങ്ങനെ ശരിയാകു? സത്യം ഒന്നേ ഉള്ളൂ എന്നാണല്ലോ പറയപ്പെടുന്നതു് അതിനെ അറിയുന്നതല്ലേ അറിവു്. ഞാന്‍ കള്ളന്‍ അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ കള്ളന്‍ അല്ല. അറിയുന്നതും അങ്ങനെ തന്നെ അല്ലേ? ഞാന്‍ കള്ളനാണെന്നറിയാം അല്ലെങ്കില്‍  ഞാന്‍ കള്ളനല്ലെന്നറിയാം. ഇതില്‍ രണ്ടു തരം എങ്ങനെ വരും. 

ശരി. കള്ളനാണു് എന്നിരിക്കട്ടെ. കട്ടതു് ഒരു പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തിലാണെന്നു് നമുക്കറിയാമങ്കില്‍ കട്ടവന്‍ = കള്ളന്‍ എന്നതു നമ്മളംഗീകരിച്ചെന്നു വരില്ലല്ലോ. അഥവാ പറഞ്ഞാല്‍ ഈ സത്യത്തില്‍ സോപാധികതയുണ്ടു്. കാര്‍ബണും ഓക്സിജനും ചേര്‍ന്നാല്‍ കാര്‍ബണ്‍‌ഡയോക്സൈഡ് എന്നതു സത്യം തന്നെ പക്ഷേ ചില സാഹചര്യങ്ങളില്‍ ഇതു കാര്‍ബണ്‍മോണോക്സൈഡ് ആവുകയില്ലേ. ഒന്നും ഒന്നും ഇമ്മിണി ബല്ല്യ ഒന്നാണെന്നു ബേപ്പൂര്‍ സുല്‍ത്താന്‍ പരിഹസിച്ചതിത്തരം സത്യങ്ങളെയാണു്. നിരുപാധികമായ സത്യം ആണു് രണ്ടാമത്തേതു്. ട്രെയിനിലോ മറ്റോ നിലാവുള്ള രാത്രിയില്‍ സഞ്ചരിക്കുമ്പോള്‍ ചന്ദ്രന്‍ നമ്മുടെ കൂടെ വരുന്നതായി തോന്നിയിട്ടില്ലേ. അതു പോലെ നിരുപാധികമായ സത്യം ഏതവസ്ഥയിലും സത്യമായി തന്നെ തുടരും. ഇതു് ഒന്നേയുള്ളൂ. ഇതിനെ അറിയുന്നതാണു് ശ്രേഷ്ഠം. അതറിയുന്നവന്‍ ആണു് മുക്തന്‍.

അതേതു സത്യം?

അനിയന്‍ ഈ സോപാധികമായ അറിവുകളെ അറിഞ്ഞു് അറിഞ്ഞു് ചെല്ലുകയാണു് വേണ്ടതു്. അപ്പോള്‍ നിരുപാധികമായ സത്യം വെളിവാകും. അതറിയുന്നതോടെ അറിവു്, അറിയപ്പെടുന്നതു്, അറിയപ്പെടുന്നവന്‍ എന്നീ വിവേചനങ്ങളില്ലാതെയാകുമെന്നു മാത്രം പറയാനാകും.
 
ചുരുക്കത്തില്‍ മോക്ഷപ്രാപ്തിക്കുതകുന്ന അറിവു്, അതിനുതകാത്ത അറിവു് എന്നിങ്ങനെ രണ്ടായി  വിഭജിക്കാം അല്ലേ?

അതെ. ഉപനിഷത്തുക്കളില്‍ ആദ്യത്തേതിനെ വിദ്യ എന്നും രണ്ടാമത്തേതിനെ അവിദ്യ എന്നും വിളിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ ചിലര്‍ അവിദ്യയെ അറിവില്ലായ്മ ആണെന്നു തെറ്റിദ്ധരിച്ചു് കുഴങ്ങിപ്പോകാറുണ്ടു്.