ഉപാധികള്‍

ഈ നിരുപാധികം സോപാധികം എന്ന വാക്കുകള്‍ എനിക്കു ശരിക്കും മനസ്സിലായില്ല. ഒന്നു വിശദീകരിക്കാമോ?

 

ശ്രമിക്കാം. ബഷീര്‍ പറഞ്ഞ കാര്യം തന്നെ ഉദാഹരണമായെടുക്കാം. ഒന്നും ഒന്നും രണ്ടു് എന്നുനമുക്കറിയാം അല്ലേ. ചക്കയോ മാങ്ങയോ പോലെ എന്തിനെയോ ആണു് നാം ഒന്നു് എന്നു ആദ്യമേ നിര്‍വചിച്ചിടുണ്ടാവുക. എന്നു വച്ചാല്‍ ഏകകത്തിന്റെ ഒരു നിര്‍വചനം അഥവാ സങ്കല്‍പ്പം അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണു് ഇതു പറയുന്നതു്. കൂട്ടുക എന്നു പറയുന്നതും അതുപോലെ ഒരു സങ്കല്‍പ്പം തന്നെയാണു്. ബഷീര്‍ ഒരു മുറിയെ ഏകകമാക്കുന്നു. എന്നാല്‍ കൂട്ടുക എന്നതിനു് മുറി ഇടച്ചുമരിടിച്ചുകളഞ്ഞു് ഒരുമിപ്പിക്കുക എന്നാണു് സങ്കല്‍പ്പിക്കുന്നതു്. മൂപ്പര്‍ക്കു കിട്ടിയതു് ഇത്തിരി വലിയ ഒന്നായി. 1+1=2 എന്ന സംഗതിക്കു പിന്നില്‍ ഇങ്ങനെ കുറേ സംഗതികളുണ്ടു്. പകുതി അടഞ്ഞതു് = പകുതി തുറന്നതു് എന്ന കണക്കു് കേട്ടിട്ടില്ലേ?

 

ഉവ്വ്. പകുതി മാത്രം തുറന്ന ഒരു വാതില്‍ പകുതി അടഞ്ഞതുമാണു്  എന്നതിനെ  1/2 closed = 1/2 open എന്ന സമവാക്യം കൊണ്ടു പ്രതിനിധീകരിച്ചു്, രണ്ടു വശത്തും രണ്ടുകൊണ്ടു പെരുക്കിയാല്‍

1 closed = 1 open എന്നു തെറ്റായ ഒരു സമവാക്യത്തിലെത്തും എന്ന കാര്യമല്ലേ?

 

അതെ. ഇവിടെ രണ്ടുകൊണ്ടു പെരുക്കുമ്പോള്‍ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ രണ്ടു വാതില്‍ വരണം. അങ്ങനെ സമവാക്യം ശരിയായിരിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. എന്നാല്‍ ഈ രണ്ടു കൊണ്ടു പെരുക്കുമ്പോള്‍ ആ സങ്കല്‍പ്പം നമ്മള്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നില്ല എന്നതാണു് സമവാക്യം തെറ്റാണു് എന്ന നിഗമനത്തില്‍ എത്തിക്കുന്നതു്.

 

അതുശരി.

 

പറഞ്ഞു വന്നതു്, ഇങ്ങനെ ഒന്നു് എന്ന ഉപാധിയില്‍ നമ്മള്‍ രണ്ടിനെയും പിന്നെയങ്ങോട്ടു് മൂന്നിനെയും നാലിനെയും ഒക്കെ അറിയുന്നു. അതുപോലെ എല്ലാറ്റിനേയും നാമറിയുന്നതു് മറ്റൊന്നു പരിചയപ്പെടുത്തിയിട്ടാണു്. നമുക്കറിയാവുന്ന ഒന്നു് തൊട്ടടുത്തുള്ള അറിയാത്ത ഒന്നിനെ പരിചയപ്പെടുത്തിത്തരുന്നു. അതു കൊണ്ടാണു് ഈ അറിവുകളൊക്കെ സോപാധികമാണെന്നു പറഞ്ഞതു്.

 

അപ്പോള്‍ നിരുപാധികമായ അറിവെന്താണു്? അതെവിടെയിരിക്കുന്നു?

 

അതു നീയാ‍ണു് എന്നയര്‍ഥമുള്ള പ്രസിദ്ധ വചനം കേട്ടിട്ടില്ലേ. അതന്വേഷിക്കുന്നവര്‍ക്കായി ധാരാളം ഉപനിഷത്തുക്കളുണ്ടു്, നാരായണഗുരുവിന്റെ കൃതികളുണ്ടു്. കൂടാതെ ജീവിതാനുഭവങ്ങളുടെ ശരിയായ വിശകലനവും ആ അറിവിലേക്കെത്തിക്കും.

 

താങ്കള്‍ പരസ്പരവിരുദ്ധമായ കാര്യങ്ങളാണു പറയുന്നതു്. സോപാധികമായ അറിവു ഉപയോഗിച്ചു വേണം ഈ സത്യത്തിലെത്താന്‍ എന്നാണോ?  

 

അതെ ഉപാധികളിലൂടെ തന്നെ വേണം നിരുപാധികസത്യത്തിലെത്താന്‍. സത്യത്തില്‍ നമ്മള്‍ നിരുപാധിക സത്യത്തില്‍ നിന്നാണു് തുടങ്ങിയതു്. ഇനി തിരിച്ചവിടെ തന്നെയെത്തുകയാണുവേണ്ടതു്. നമ്മള്‍ ബഹുദൂരം സഞ്ചരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരു ഗുഹയില്‍ ഒരു കുഞ്ഞിനെ സ്വന്തം നിഴലു മാത്രം കാണുന്നവനായി ബന്ധിച്ചിരുത്തിയാല്‍ ചുരുങ്ങിയ സമയത്തിനുള്ളില്‍ അയാള്‍ താനെന്നു കരുതുന്നതു് ആ നിഴലിനെയായിരിക്കും എന്നു് പ്ലേറ്റോ പറഞ്ഞതു് പ്രസിദ്ധമാണു്. നമ്മള്‍ നമ്മളെ( ഇതുകൊണ്ടുള്ള സാധാരണയര്‍ത്ഥം) നമ്മളെ( ശരിയായ അര്‍ത്ഥം )ന്നു സങ്കല്‍പ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നു. അതിന്മേല്‍ ഒരു പാടു സാധനങ്ങളെ പണിഞ്ഞും വച്ചിരിക്കുന്നു. അതഴിച്ചഴിച്ചു വന്നേ പറ്റൂ.  നാരായണഗുരു പറഞ്ഞതു് പറയാം.

ഒന്നൊന്നായെണ്ണിയെണ്ണിത്തൊ-

ട്ടെണ്ണും പൊരുളൊടുങ്ങിയാല്‍

നിന്നിടും ദൃക്കുപോലുള്ളം

നിന്നിലസ്‌പന്ദമാകണം 

തൊട്ടെണ്ണുന്ന പൊരുളൊടുങ്ങണം. ആ അവസ്ഥയാണു് മോക്ഷം. അനിയനും ശ്രമിക്കാവുന്നതാണു്.

ദൈവദശകത്തിലെയല്ലേ ഈ വരികള്‍?

അതെ

ദൈവമേ സച്ചിദാനന്ദ എന്നൊക്കെയുള്ള വരികള്‍ക്കിടയിലും ഇങ്ങനെ ഒരു തത്വത്തെ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച ഇങ്ങേരു സൂത്രക്കാരന്‍ തന്നെ അല്ലേ?

നോ കമന്റ്സ്.